วันศุกร์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

กลับมาทำไมตอนนี้



ว่าฉันเป็นคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ เพิ่งรู้แต่มันก็สายเกินไป ......





บอกหน่อยได้ไหมที่ไหนพอจะมีให้ฉันย้อนไปเพื่อได้บอกเธออีกครั้ง ว่า ฉันรักเธอ...



อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าฉันเจ็บจนทนไม่ไหวแล้ว...กลับมาตอนนี้คงได้คำว่าเพื่อนที่่รักกันตลอดไป ...สัญญานะว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเธอ... ยามเมื่อเราไกลห่าง ..เธอทำฉันร้องไห้ทุกวัน...เธอทำให้ฉันโดดเดี่ยว...มีคำหนึ่งที่ว่า..."รักแท้แพ้ใกล้ชิด" ...คงใช้ได้ตลอดกาลสำหรับคำว่ารัก.....ต่อนี้ไปฉันจะเข้มแข็งและลุกขึ้นต่อสู้กับคำว่ารัก...เมื่อรักมากก้เผื่อใจไว้เจ็บให้มาก....

วันพุธที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

ขอบใจนะที่ครั้งหนึ่งเธอเคยฝืนใจตัวเอง



ถึงแม้จะไม่ใช่คนที่ใช่..แค่อยา กบอกไว้..ไม่เคยเสียใจที่รักเธอ



เพิ่งรู้ว่ามันลำบาก อย่ายื้อให้เหนื่อยใจ...หากเธอไม่เป็นตัวเอง.....อย่าฝืนทนต่อไปอีกเลย...เพื่อให้เรารักกัน



ขอบใจนะ...ฉันรู้ว่าเธอทำดีสุดแล้ว เก็บความทรงจำนี้ไว้ ....ได้ไหม ฉันขอให้เป็นอย่างนั้น..อย่างน้อยครั้งหนึ่งที่พยามทุ่มเท...อดทนให้กัน แค่นั้น...ก็ดีมากมาย

คนที่มีรักแท้



เมื่อลมหนาวพัดมา ความเร่าร้อนภายในใจก็ลดลงตามไปด้วย คงมีใครหลายคนสละโสดในฤดูแห่งความรัก และมีใครหลายคน ที่บอกเลิกและร้างรากันไปซึ่งมาจากหลายสาเหตุ




เมื่อคุณคิดว่ารักที่มีอยู่นั้น ไม่ว่าจะเป็นคู่รักที่สมหวัง ,รักที่แอบรัก , รักที่ต้องปิดบังซ่อนเร้น ฯลฯ หลากหลายความรัก เมือทุกคนรู้จักที่จะมีความสุขที่จะรัก และรักด้วยความบริสุทธิ์ใจ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับคำว่ารัก....มันมีค่ามากกว่าสิ่งใด

วันเสาร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

คำสารภาพ


เมื่อฝันที่หวังไว้ ไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง จะต้องทำยังไงดีนะ..... ยอมรับและอยู่กับความจริง .... เริ่มคิดใหม่ในสิ่งที่เป็นปัจจุบัน ค่อยๆ เปิดรับและค่อยๆ เรียนรู้ และรักในสิ่งที่ทำ ...เมื่อคิดว่าเราพร้อมที่จะต่อสุ้ด้วยตัวเองแล้วค่อยบิน ....ทำทุกวันให้ดีที่สุด.**..เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีหรือป่าว

วันพุธที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

เมื่อความเหงาเข้ามาเยือน : ตอนอยู่คนเดียว



อยากจะขอใครจากคนจากฟ้า เข้ามาทำให้ฉันหายจากความเหงา ยิ่งฟังเพลง ก้ยิ่งเหงา ยิ่งว้าเหว่ ไม่รู้ผ่านมากี่เดือน กี่ปี ก็ยังคงเหมือนเดิมที่ผ่านมา หรือว่าโชคชะตาแกล้ง ให้ฉันต้องอยู่โดดเดี่ยวตลอดไป มีใครบ้างจะเข้าใจ จะ สงสาร จะรู้สึก .... คงมีใครหลายคนคงมีความรู้สึกเศร้า เหงา โดดเดี่ยว เหมือน กัน แต่มันต่างที่ ต่าง สถานะ อาจจะเป็นเวลาเดียวกัน แต่หาขั้วที่เข้ากันไม่เจอ ก็คงต้องรอต่อไป...คำว่ารอ ยังคงใช้ได้ตลอดกาล



อยากจะใกล้ชิดเธอให้มากกว่านี้ ....แต่กลัวเธอไม่รู้ใจกัน ว่าฉันคิดยังไง มีคำกล่าวไว้ว่า เมื่อฝนหยุดตก ฟ้าจะเปิดสว่างสดใส
แต่ ณ เวลานี้ชีวิตฉันฝนตกในใจมาตลอดมันมืดครึ้ม บางวันก็มีฟ้าแลบ ฟ้าผ่า ลงกลางใจ เมือแอบไปรักใครสักคนเข้า แล้วเขามีแฟนแล้ว ....ลมหนาวแห่งปี 27 จะมาเยือน ยิ่งทำให้ใจหดหู่ จะทำยังไงดีน๊า....ให้เธอบอกรักฉันมา จะบอกตัวเองเสมอเวลาเหงา ให้รู้จักคำว่าเป็นผู้ให้ แล้วเราจะมีความสข (มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย)....

วันจันทร์ที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2551

ผู้ชายกับสายน้ำ กับความรักจอมปลอม



ถ้าคุณแน่ อย่าแพ้ ป.4



เซ็กซี่ ทุกท่า ซาบซ่าส์ ทุกอารมณ์



ความงามของผู้ชายกับน้ำ




ออกกำลังกายวันละนิด จิตแจ่มใส


วันศุกร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2551





อะไรนะที่เรียกว่ารัก




อะไรนะที่เรียกว่าหลง






อะไรนะที่เรียกว่าแอบรัก

วันพฤหัสบดีที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2551

Sexy Fasion (Men Only)



รอคอยเธอมาแสนนาน



เลือกเป็นคนที่รักเธอ



จำไว้คนเลว



คิดถึงเธอที่สุดคนดี

วันอังคารที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2551

ความรักที่รักเขาข้างเดียว



คงมีใครหลายคนที่มีอาการเดียวกันกับเรา... นั่นคือรักเขาข้างเดียว...ไม่กล้าที่จะบอก....ไม่กล้าคุย..ไม่กล้ามองหน้า...ไม่กล้าสบตา...เพราะถ้าสบตากับเขาคนนั้นแล้วเราจะอ่อนไหว ทำอะไรไม่ถูกไปซะหมดอิอิ ...ช่วงชีวิตที่ผ่านมา27 ฝนนี้ เราเคยแอบชอบใคร....แอบชอบเขา แต่เขาก็รู้ว่าเราแอบชอบ รวมทั้งไม่รู้ว่าเราแอบชอบด้วย... เราคิดเข้าข้างตัวเองเสมอ ***และแอบคิดว่าเขาก็คิดแบบเราเช่นกัน...แล้วทำไมเราไม่ได้รักกันวะ????/




ถ้าเราและเขากล้าที่จะเปิดเผยความลับซึ่งกันและกัน นั้นแล้ว ป่านนี้คงมีคนรักมากมายแล้วล่ะซีนะ...บางทีเราก็แอบคิดว่าดวงคู่ของเรานั้นอาภัพนักหนา...ส่วนได้คนที่ผ่านเลยมานั้นมันก็เฮงซวยเหลือเกิน ...กรูแอบชอบมัน...แต่มันก็หยิ่งเหลือทน...แต่ก็ช่างมันเถอะไม่มีมึงกรูก็ไม่ตาย....แค่ความเหงา....อย่าเอามาทำลายชีวิตที่แสนงานของเรา....

นิยายน้ำเน่ากับรักจอมปลอม



ใครจะรู้บ้างว่าท่าทีเข้มแข็ง ของเรานั้นมันกลับซ่อนความอ่อนแอ และความอ่อนไหวไว้มากเหลือเกิน แต่เราต้องทำตัวให้เข้มแข็งและยอมรับกับความจริงในปัจจุบัน ....ในความรู้สึกคนเรานั้นมันมีทั้งบวกและลบ ดีและไม่ดี ฉะนั้นคนหนึ่งคนยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองได้หากว่ามีสิ่งโน้มน้าวจิตใจ...แต่จะนานแค่ไหนนั้นมันก้ขึ้นอยู่กับตัวโน้มตัวถ่วง,ตัวเหนี่ยวนำ.... การที่เรารักใครสักคน ก็เหมือนกันเราพร้อมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ..เปลี่ยนนิสัย.. เปลี่ยนท่าที... เปลี่ยน ฯลฯ อะไรหลายๆ สิ่งเพื่อเขาคนนั้น เพื่อให้เขารักเรา..เราจึงยอมที่จะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นในแบบที่เขาคนนั้นต้องการ



ไม่ว่าจะเปลี่ยนการยากลำบากเพียงใด...เราก็พร้อมจะเปลี่ยนแปลงเพื่อเขาคนนั้น....แต่อย่าลืมว่าคนเรานั้นไม่สามารถหนีความจริงของตัวเองไปได้นั่นคือนิสัย...หรือสันดาน(ขออภัยที่ใช้คำหยาบครับ)..ไม่นานตัวตนที่แท้จริงก็จะปรากฎ..บุคลิก ท่วงที วาจา สามารถเปลี่ยนได้....แต่สันดานคนเราไม่สามารถเปลี่ยนได้....จึงเหมือนกับคำที่บอกว่า "เพชรก็คือเพชร..กรวดก็คือกรวด" แต่ให้เชื่อและดีใจว่าคนเราทุกคนนั้นมีคุณค่าในตัวเองทุกคน...เราจึงควรนำคุณค่านั้นออกมาใช้ให้มาที่สุดนะครับ พี่น้องชาวไทย(ยืมคำคุณวู๊ดดี้มาใช้ขอบคุณครับ)

วันศุกร์ที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2551

หนุ่มนักล่าฝัน



ความฝันกับจินตนาการของคนเรายังไม่สิ้นสุด


สุด สุด สุด เสียว....

วันอังคารที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2551

ความจริง กับคน 1 คน



การที่เราจะคบหาหรือรู้จักใครสักคน

ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม

สิ่งหนึ่งที่ควรท่อง ควรจำไว้อยู่เสมอก็คือ

"คน" เป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีทั้งด้านบวก และด้านลบ อยู่ในนั้น

อย่าตั้งใจกับคน 1 คนมากเกินไป

เพราะไม่มีใครอยากเป็นต้นเหตุของความล้มเหลว

อย่าคาดหวังกับคน 1 คนมากไป

เพราะไม่มีใครสามารถเป็นทุกอย่าง ที่ทุกคนอยากให้เป็น

อย่าให้เวลากับคน 1 คนมากเกินไป

เพราะไม่ว่าใครก็อยากมีช่วงเวลาของความเป็นส่วนตัว ... คนเดียว...

อย่าพยามเปลี่ยนแปลงคน 1 คนมากเกินไป

เพราะนั่นจะทำให้เค้าไม่หลงเหลือความเป็นตัวของตัวเอง

ความฝัน และจินตนาการ กับความเป็นจริง 2


แน่นอนว่าสิ่งสำคัญสำหรับการดำเนินชีวิต ต่อไปในวันนี้และต่อไปในวันข้างหน้าย่อมเกิดขึ้นและดำรงอยู่ต่อไป สำหรับใครที่ท้อแท้ ในชีวิตที่งานที่ทำและ ความฝันในสิ่งที่อยากจะทำ ไม่เหมือนกัน ขอเป็นกำลังใจให้เราสู้ต่อไปสักวัน เชื่อว่าความฝันของเราย่อมเป็นจริงได้ ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจและมีความฝันนั้น....

My dream and My life


ชีวิต ความฝัน กับเรื่องจริง มันต่างกันมากเลยนะ ในชีวิตของคนเรานั้น ความฝัน และความจริงที่เป็นอยู่ อาจจะมีบ้างที่ไม่เหมือนกัน แต่เราก้ต้องทนรับสภาพนั้นแม้ว่าไม่ชอบ หรือว่าไม่อยากจะทำ แต่เพื่อความอยุ่รอดและเพื่อดำรงอยู่ได้ในสังคม แม้ว่าจะไม่ได้ดีมากกับสิ่งที่ได้รับมอบหมายให้ทำ ซึ่งต่างจากความฝันของเรา มีหลายต่อหลายคนต้องทนรับสภาพกับงานที่ตัวเองไม่ชอบ และไม่ใช่ความฝัน